Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ANTONI II (Kauleas), patriarcha Konstantynopola (Swiatitiel Antonij, patriarch Konstantinopolskij), 12/25 lutego, zm.
Urodził się w 828 r. w Konstantynopolu. Pochodził ze znanej i szanowanej rodziny z Azji. Jego ojciec był członkiem senatu.
Od dzieciństwa Antoni wykazywał szczególne zamiłowanie do Boga. Gdy miał dwanaście lat zmarła jego matka. Odszedł wówczas do monasteru i biorąc przykład z przełożonego spędzał czas w ascezie i modlitwie. Gdy osiągnął pełnoletność, wbrew woli wyświęcono go na mnicha, a następnie na przełożonego wspólnoty. Nieco później przyjął śluby zakonne od własnego ojca.
Św. Antoni darzył wyjątkowym miłosierdziem biednych. Często rozdawał im prawie wszystko, co powodowało niezadowolenie braci monasterskiej.
W 893 r. wybrano go patriarchą konstantynopolitańskim jako Antoniego II Kauleasa. Od tej pory wraz z cesarzem Leonem Mądrym czynił wiele dobra dla Kościoła i państwa. Szczególnie dużo sił, zdrowia i energii poświęcił pomocy zubożałym duchownym i biednym. Cerkwią kierował jednak krótko. Zmarł w 895 r. Koło jego grobu miały miejsce liczne cuda. Żywot świętego spisał współczesny mu Nikifor Filozof.
Święty przedstawiany jest w biskupich szatach typu greckiego (z dużymi krzyżami), z siwą, rozdwojoną u dołu brodą i księgą w rękach.
Imię Antoni pochodzi z greki i oznacza "nabyty, nabywać zamiast". Niekiedy wywodzi się je też od greckiego wyrazu anthos - "bezcenny" lub "kwiat".
oprac. Jarosław Charkiewicz