Zostań przyjacielem cerkiew.pl
GRZEGORZ, biskup Neo Cezarei, cudotwórca (Swiatitiel Grigorij czudotworec, jepiskop Neokesarijskij), 17/30 listopada.
Urodził się około 213 r. w Neo Cezarei w Poncie. Pochodził ze znakomitego, pogańskiego rodu. Otrzymał gruntowne wykształcenie w zakresie literatury i prawa. Mając dwadzieścia lat udał się z bratem Atenodorem do Cezarei w Palestynie, gdzie pod wpływem Orygenesa przyjął chrzest. Doskonalił się pod jego okiem w modlitwie i rozumieniu Pisma Świętego. W 238 r. Grzegorz powrócił do Pontu jako misjonarz.
Mimo młodego wieku, w tym samym roku metropolita Fedimos wyświęcił go na biskupa Neo Cezarei. W ciągu trzydziestu lat nawrócił on prawie wszystkich mieszkańców (powiada się, że gdy przybył do miasta było tam tylko siedemnastu chrześcijan, a gdy zmarł - tylko siedemnastu pogan). Swą misję prowadził w bardzo trudnych warunkach wojny, zarazy i prześladowania. Był prawdopodobnie pierwszym, który popularyzował idee chrześcijańskie poprzez umilanie obchodów świąt religijnych rozrywkami o charakterze świeckim.
W tym czasie cesarz Decjusz rozpoczął krwawe prześladowanie chrześcijan. Biskup ze swymi wiernymi schronił się w górach. W 254 r., gdy Pont najechali Goci, święty jak mógł starał się złagodzić skutki ich najazdu. Zmarł między 266, a 270 r.
Św. Grzegorz zostawił po sobie kilka dzieł teologicznych, m.in. "Wyznanie wiary" i "Panegiryk ku czci Orygenesa". Przypisywane mu niezwykłe cuda jakie miały miejsce sto lat po jego śmierci spisali św. Bazyli Wielki i św. Grzegorz, biskup Nyssy. Według tradycji był pierwszą znaną osobą, której ukazała się Matka Boża i św. Jan Teolog. Otrzymał wówczas potwierdzenie doktryny o Świętej Trójcy. Kult świętego ma charakter powszechny.
Na ikonach święty przedstawiany jest jako siwobrody, łysiejący starzec w czerwonych szatach biskupich i Ewangelią w rękach.
Imię Grzegorz wywodzi się z greki i oznacza "czuwający; czujny".
opr. Jarosław Charkiewicz