Zostań przyjacielem cerkiew.pl
MARCIN Z TUROWA, mnich (Prepodobnyj Martin Turowskij), 27 czerwca/10 lipca i trzecia niedziela po Pięćdziesiątnicy (Sobór świętych białoruskich).
Jest jednym z pierwszych świętych pochodzących z terenu Białorusi. Nie znamy ani jego pochodzenia ani młodości. Wiadomo jednak, iż urodził się w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych XI w. i jeszcze za młodu porzucił życie świeckie, aby zostać mnichem.
Marcin służył jako kucharz przy kolejnych biskupach turowskich - Symeonie, Ignacym i Joachimie. Gdy był już w podeszłym wieku, biskup Jerzy błogosławił mu na pozostawienie tego zajęcia i udanie się do opuszczonego wówczas Monasteru Borysa i Gleba, który znajdował się na jednej z wysp w rozlewisku rzeki Prypeć.
Żyjący w samotności starzec pewnego razu ciężko zachorował. Z powodu wiosennych roztopów nikt nie był w stanie dostać się na wyspę. Leżącego, ciężko chorego mnicha, odwiedziło dwoje książąt. Na prośbę starca podali mu wodę, a gdy zapytał kim są i skąd pochodzą odpowiedzieli, że są braćmi Jarosława.
Marcin szybko odzyskał zdrowie i dopiero wtedy zrozumiał, że jego gośćmi byli patroni monasteru patrz święci Borys i Gleb. O tym wydarzeniu opowiedział później swemu ojcu duchowemu. Rok później, w 1150 r., zmarł.
Wkrótce po śmierci Marcina zaczęto uważać za świętego. Podobnie jak dwaj inni święci Ziemi Turowskiej patrz św. Cyryl, biskup turowski i patrz św. Laurencjusz, biskup turowski, został zaliczony do grona świętych na przełomie XII i XIII w. Największym kultem cieszy się na Białorusi.
W ikonografii mnich przedstawiany jest w sposób typowy. Jest odzianym w ciemny mniszy habit starym człowiekiem z średnią, kasztanową brodą i rękoma najczęściej złożonymi na piersi. Najczęściej można go spotkać na ikonach "Soboru świętych białoruskich".
oprac. Jarosław Charkiewicz