Gdy bowiem poganie, którzy nie mają prawa, z natury czynią to, co jest w prawie, oni, nie mając prawa, sami dla siebie są prawem.
Бра́тїе, є҆гда̀ ꙗ҆зы́цы не и҆мꙋ́ще зако́на, є҆стество́мъ закѡ́ннаѧ творѧ́тъ: сі́и зако́на не и҆мꙋ́ще, са́ми себѣ̀ сꙋ́ть зако́нъ:
Oni to ukazują działanie prawa wpisanego w ich serca, za poświadczeniem ich sumienia i myśli wzajemnie się oskarżających lub też usprawiedliwiających);
и҆̀же ꙗ҆влѧ́ютъ дѣ́ло зако́нное напи́сано въ сердца́хъ свои́хъ, спослꙋ́шествꙋющей и҆̀мъ со́вѣсти, и҆ междꙋ̀ собо́ю помыслѡ́мъ ѡ҆сꙋжда́ющымъ и҆лѝ ѿвѣща́ющымъ,
W dniu, w którym Bóg przez Jezusa Chrystusa będzie sądził skryte sprawy ludzkie według mojej ewangelii.
въ де́нь, є҆гда̀ сꙋ́дитъ бг҃ъ та̑йнаѧ человѣ́кѡмъ, по бл҃говѣ́стїю моемꙋ̀, і҆и҃сомъ хрⷭ҇то́мъ.
Oto ty się nazywasz Żydem, polegasz na prawie, chlubisz się Bogiem;
Сѐ, ты̀ і҆ꙋде́й и҆менꙋ́ешисѧ, и҆ почива́еши на зако́нѣ, и҆ хва́лишисѧ ѡ҆ бз҃ѣ,
Znasz jego wolę, rozpoznajesz to, co lepsze, będąc pouczony przez prawo;
и҆ разꙋмѣ́еши во́лю, и҆ разсꙋжда́еши лꙋ̑чшаѧ, наꙋча́емь ѿ зако́на,
I uważasz się za przewodnika ślepych, za światłość tych, którzy są w ciemności;
ᲂу҆пова́ѧ же себѐ вожда̀ бы́ти слѣпы̑мъ, свѣ́та сꙋ́щымъ во тьмѣ̀,
Wychowawcę bezrozumnych, nauczyciela niemowląt, mając w prawie kształt wiedzy i prawdy.
наказа́телѧ безꙋ̑мнымъ, ᲂу҆чи́телѧ младе́нцємъ, и҆мꙋ́ща ѡ҆́бразъ ра́зꙋма и҆ и҆́стины въ зако́нѣ:
Ty więc, który uczysz drugiego, samego siebie nie uczysz? Ty, który głosisz, że nie wolno kraść, kradniesz?
наꙋча́ѧ ᲂу҆̀бо и҆на́го, себе́ ли не ᲂу҆чи́ши,
Ty, który mówisz, że nie wolno cudzołożyć, cudzołożysz? Ty, który się brzydzisz bożkami, dopuszczasz się świętokradztwa?
проповѣ́даѧ не кра́сти, кра́деши: глаго́лѧй не прелюбы̀ твори́ти, прелюбы̀ твори́ши: гнꙋша́ѧсѧ і҆́дѡлъ, ст҃а̑ѧ кра́деши:
Ty, który się chlubisz prawem, przez przekraczanie prawa znieważasz Boga?
и҆́же въ зако́нѣ хва́лишисѧ, престꙋпле́нїемъ зако́на бг҃а безче́ствꙋеши.
Ponieważ z waszego powodu, jak jest napisane, poganie bluźnią imieniu Boga.
И҆́мѧ бо бж҃їе ва́ми хꙋ́литсѧ во ꙗ҆зы́цѣхъ, ꙗ҆́коже є҆́сть пи́сано.
Obrzezanie bowiem jest pożyteczne, jeśli wypełniasz prawo, ale jeśli przekraczasz prawo, twoje obrzezanie staje się nieobrzezaniem.
Ѡ҆брѣ́занїе бо по́льзꙋетъ, а҆́ще зако́нъ твори́ши: а҆́ще же зако́на престꙋ́пникъ є҆сѝ, ѡ҆брѣ́занїе твоѐ неѡбрѣ́занїе бы́сть.
Jeśli więc nieobrzezany przestrzega przepisów prawa, czyż jego nieobrzezanie nie będzie uznane za obrzezanie?
А҆́ще ᲂу҆̀бо неѡбрѣ́занїе ѡ҆правда́нїе зако́на сохрани́тъ, не неѡбрѣ́занїе ли є҆гѡ̀ во ѡ҆брѣ́занїе вмѣни́тсѧ,
I ten, który jest nieobrzezany z natury, a wypełnia prawo, osądzi ciebie, który mając literę i obrzezanie, przekraczasz prawo.
и҆ ѡ҆сꙋ́дитъ є҆́же ѿ є҆стества̀ неѡбрѣ́занїе, зако́нъ соверша́ющее, тебѐ, и҆́же писа́нїемъ и҆ ѡ҆брѣ́занїемъ є҆сѝ престꙋ́пникъ зако́на.
Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele;
Не бо̀ и҆́же ꙗ҆́вѣ, і҆ꙋде́й є҆́сть, ни є҆́же ꙗ҆́вѣ во пло́ти, ѡ҆брѣ́занїе:
Ale ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz, i to jest obrzezanie, co jest obrzezaniem serca, w duchu, nie w literze, którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.
но и҆́же въ та́йнѣ і҆ꙋде́й, и҆ ѡ҆брѣ́занїе се́рдца дꙋ́хомъ, (а҆) не писа́нїемъ: є҆мꙋ́же похвала̀ не ѿ человѣ̑къ, но ѿ бг҃а.
Rzecze Pan: Słyszeliście, że powiedziano przodkom: – Nie będziesz przysięgał fałszywie, lecz dotrzymasz Panu przysięgi twoje.
Речѐ гдⷭ҇ь: слы́шасте, ꙗ҆́кѡ рече́но бы́сть дрє́внимъ: не во лжꙋ̀ клене́шисѧ, возда́си же гдⷭ҇ви клѧ́твы твоѧ̀.
Ja zaś mówię wam, abyście w ogóle nie przysięgali: ani na niebo, albowiem jest tronem Boga,
А҆́зъ же гл҃ю ва́мъ не клѧ́тисѧ всѧ́кѡ: ни нб҃омъ, ꙗ҆́кѡ прⷭ҇то́лъ є҆́сть бж҃їй:
ani na ziemię, albowiem jest podnóżkiem stóp Jego, ani na Jerozolimę, albowiem jest miastem wielkiego Króla;
ни земле́ю, ꙗ҆́кѡ подно́жїе є҆́сть нога́ма є҆гѡ̀: ни і҆ерⷭ҇ли́момъ, ꙗ҆́кѡ гра́дъ є҆́сть вели́кагѡ цр҃ѧ̀:
ani na głowę twoją nie przysięgaj, albowiem jednego włosa białym lub czarnym uczynić nie możesz.
нижѐ главо́ю твое́ю клени́сѧ, ꙗ҆́кѡ не мо́жеши вла́са є҆ди́нагѡ бѣ́ла и҆лѝ че́рна сотвори́ти:
Słowo wasze niech będzie: tak – tak, nie – nie. Co zaś ponadto, od złego jest.
бꙋ́ди же сло́во ва́ше: є҆́й, є҆́й: нѝ, нѝ: ли́шше же сею̀ ѿ непрїѧ́зни є҆́сть.
Słyszeliście, że powiedziano: – Oko za oko, ząb za ząb.
Слы́шасте, ꙗ҆́кѡ рече́но бы́сть: ѻ҆́ко за ѻ҆́ко, и҆ зꙋ́бъ за зꙋ́бъ.
Ja zaś mówię wam, abyście nie przeciwstawiali się złu. Lecz ku temu, kto uderzy cię w prawy policzek, obróć i drugi.
А҆́зъ же гл҃ю ва́мъ не проти́витисѧ ѕлꙋ̀: но а҆́ще тѧ̀ кто̀ ᲂу҆да́ритъ въ деснꙋ́ю твою̀ лани́тꙋ, ѡ҆братѝ є҆мꙋ̀ и҆ дрꙋгꙋ́ю:
A temu, kto chce się z tobą sądzić i zabrać płaszcz, zostaw i tunikę.
и҆ хотѧ́щемꙋ сꙋди́тисѧ съ тобо́ю и҆ ри́зꙋ твою̀ взѧ́ти, ѿпꙋстѝ є҆мꙋ̀ и҆ срачи́цꙋ:
I z tym, kto cię przymusza, byś szedł z nim milę, idź z nim dwie.
и҆ а҆́ще кто̀ тѧ̀ по́йметъ по си́лѣ по́прище є҆ди́но, и҆дѝ съ ни́мъ два̀.