Zostań przyjacielem cerkiew.pl
KONSTANTYN WIELKI, cesarz, równy apostołom (Rawnoapostolnyj car Konstantin Wielikij), 21 maja/3 czerwca.
Początkowo był poganinem, lecz dzięki staraniom i opiece swej matki św. cesarzowej Heleny poznawał wiarę chrześcijańską.
Gdy rozpoczęła się wojna z zachodnim cesarzem Maksencjuszem, wrogiem i prześladowcą chrześcijan, Konstantyn prosił chrześcijańskiego Boga o pomoc i zwycięstwo. Pewnego dnia, podczas wyprawy, przed zachodem słońca cesarz wraz ze swym wojskiem ujrzał na niebie ułożony z gwiazd znak krzyża. Pod nim znajdował się napis: "Tym zwyciężaj!". Następnej nocy zjawił się mu Jezus Chrystus z krzyżem w ręku i zapewnił o swej pomocy. Polecił też, aby wśród wojsk idących do ataku umieścić święty krzyż. Konstantyn zwyciężył wroga i w 312 r. sam zapanował na zachodzie cesarstwa. Po dziesięciu latach zdobył również jego wschodnią część.
W 313 r., gdy Konstantyn został jedynym władcą całego państwa rzymskiego, wydał Edykt Mediolański, w którym ogłaszał wolność religijną w Cesarstwie Rzymskim. W 330 r. przeniósł stolicę cesarstwa z Rzymu do Konstantynopola.
Święty zmarł w 337 r., na krótko przed śmiercią przyjmując chrzest. Uważany jest za patrona ogrodników, którzy modlą się do niego szczególnie o urodzaj ogórków. Cerkiew prawosławna czci go powszechnie.
W ikonografii święty przedstawiany jest w bogato zdobionych szatach cesarskich i koronie. Jest mężczyzną w kwiecie wieku. Ma krótką bródkę i nieco kędzierzawe włosy. Najczęściej występuje u boku św. Heleny. Na każdym wyobrażeniu towarzyszy mu krzyż. Niekiedy jest on duży, stojący u nóg, innym razem średnich rozmiarów, trzymany wraz z matką, jeszcze w innych przypadkach mały, trzymany w dłoni.
Obok swej matki Heleny i metropolity Makariosa cesarz Konstantyn jest jedną z głównych postaci przedstawianych na ikonach "Podwyższenia Świętego Krzyża".
Imię Konstantyn (pl. Konstanty) pochodzi od łacińskiego słowa constans - "niezmienny, stały; niezłomny".
opr. Jarosław Charkiewicz